7. czerwca, osiem dni  po uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej   mikstacka parafia przeżywała Eucharystię i  procesję kończącą tzw. Oktawę. Jest tradycją w tej wspólnocie, że  odbywa się ona na cmentarzu, przy Diecezjalnym Sanktuarium Świętego Rocha. Przez kolejnych osiem dni rano i wieczorem odbywały się wokoło kościoła farnego bądź sanktuarium procesje z Najświętszym Sakramentem. To wyraz naszej wiary, ale także wierności tradycji naszych przodków. W niewielu parafiach w tym czasie odbywają się procesje dwukrotnie w ciągu dnia, a co warto podkreślić uczestniczyło w nich wiele osób. W czwartkowy wieczór wierni zebrali się na tym ważnym dla mikstackiej wspólnoty Wzgórzu Cmentarnym, by podziękować za dar Eucharystii i oddać cześć Jezusowi ukrytemu pod postacią Chleba. O godz. 18:30 sprawowana była Msza  Święta  koncelebrowana. Przewodniczył jej pochodzący z Mikstatu, a sprawujący posługę w Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech ks. kan. Zbigniew Mielcarek, wpółcelebransem był ks. proboszcz Krzysztof Ordziniak. Ks. kan. modlił się za wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób zaangażowali się w przygotowania do  przeżycie tego wyjątkowego czasu.

Homili podczas tej Mszy Świętej wygłosił ks. kan. Krzysztof. Rozpoczynając zwrócił uwagę, iż zakończenie tzw. oktawy Bożego Ciała jak i sama uroczystość są okazją do zwrócenia uwagi na Eucharystię. Podkreślił, że tych okazji będzie więcej, gdyż decyzją Konferencji Episkopatu Polski program duszpasterski obejmujący lata 2019-2022 będzie koncentrował uwagę właśnie na Eucharystii. Zwracając się do zebranych wokół sanktuarium wiernych kaznodzieja zachęcił do zatrzymania się na słowach z Ewangelii:  „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Zaakcentował, że starożytni Izraelici tą modlitwą nazywaną szema rozpoczynali każdy dzień, była ona także umieszczana przy drzwiach wyjściowych. Wchodzący bądź wychodzący z domu dotykali jej. W związku  z tym, jako podkreślił celebrans nie powinno nas dziwić, że Jezus zapytany o to , które z przykazań jest najważniejsze przywołuje właśnie jej słowa. Dokonując analizy modlitwy ks. proboszcz zaakcentował, że wyraża ona wszechmoc, potęgę, miłość Boga, ale przypomina nam także najważniejszą prawdę wiary. Daje nam odpowiedź na pytania: Kim jest Bóg i jak mamy się do niego odnosić. W dalszej części rozważania do wiernych popłynęły słowa przesłania, by udając się na spoczynek pomodlili się słowami: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Nie zabrakło słów zachęty do częstego wyznawania Bogu, ze chcemy Go kochać, służyć Mu całym sercem, duszą, umysłem. Kontynuując ksiądz proboszcz apelował: „ Nie wychodźmy  z domu bez modlitwy i nie kończmy bez niej dnia”.  Podkreślił, że pozwoli nam to uświadomić sobie, że wszystko co wydarzy się w danym dniu dzieje się z Opatrzności Bożej. Taka postawa pomoże nam w dziękczynieniu. W dalszej części homilii popłynęły słowa zachęty, do tego by otworzyć się na działanie Boga. Pozwoli to- jak podkreślił celebrans-odkryć, że modlitwa pomoże nam być bliżej Pana w ciągu dnia. Efektem tej bliskości  będzie pragnienie przyjęcia Go do naszych serc. Ksiądz proboszcz  zakończył homilię słowami: „Panie Ty jeden jesteś naszym  Bogiem, chcę Cię kochać i służyć Tobie całym sobą. Amen”. Ważne przesłanie popłynęło w ten czwartkowy wieczór, sprzed niewielkiego rozmiarami, ale wielkiego duchem sanktuarium.

Po zakończonej Eucharystii przed wystawionym Najświętszym Sakramentem została odmówiona Litania do Najświętszego Serca Jezusowego. Następnie procesja wyruszyła do czterech ołtarzy, które usytuowane były na cmentarzu. Przy poszczególnych stacjach odczytywany był fragment Ewangelii, a także  rozważanie, które stanowiło wyjaśnienie hasła umieszczonego na ołtarzu, śpiewane były kolejne zwrotki  „ Suplikacji”. Procesja przechodziła wśród grobów naszych przodków. To im zawdzięczamy naszą wiarę, ale także tradycje, które pielęgnuje się w mikstackiej  wspólnocie i przekazuje kolejnym pokoleniom. Hasła umieszczone w tym roku  na poszczególnych ołtarzach koncentrowały się wokół tematu EUCHARYSTIA. Rozpatrywana ona była w następujących aspektach: Eucharystia jest Ofiarą, Eucharystia jest pokarmem duszy, Eucharystia jest sakramentem zjednoczenia, Eucharystia jako zadatek nieśmiertelności. Procesję zakończyło błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem na cztery strony świata. Przed udzieleniem błogosławieństwa ksiądz proboszcz zachęcał zebranych, by w ciszy serca powiedzieli Jezusowi ukrytemu w Najświętszym Sakramencie pod postacią Chleba o tym wszystkim, co niepokoi ich serca.

Następnie ks. kan. Krzysztof odmówił specjalną modlitwę i pobłogosławił wianki z kwiatów i ziół. Przyniesione przez wiernych pierwociny pól i łąk są świadectwem wiary i zaufania Bogu. Uroczystość uświetniła orkiestra parafialna i  chór. Widoczne były dziewczęta z Eucharystycznego Ruchu Młodych. Nie sposób nie wspomnieć o dziewczętach sypiących kwiatki. To one w procesji szły tuż przed kapłanem niosącym Najświętszy Sakrament.