Ps 139, 1-3. 13-14ab. 14c-15

    Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył.

Przenikasz i znasz mnie, Panie,

Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.

Z daleka spostrzegasz moje myśli,

przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,

i znasz moje wszystkie drogi.

    Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył.

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze

i utkałeś mnie w łonie mej matki.

Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,

godne podziwu są Twoje dzieła.

    Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył.

I duszę moją znasz do głębi.

Nie tajna Ci istota,

kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,

utkany we wnętrzu ziemi.

    Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył.

PEŁNA LITURGIA Z DNIA DOSTĘPNA W SERWISIE: liturgia.opoka.org.pl