Raduj się, duszo, w Bogu, Zbawcy moim.

Wielbi dusza moja Pana *

i raduje się duch mój w Bogu, zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą

wszystkie pokolenia.

   Raduj się, duszo, w Bogu, Zbawcy moim.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *

nad tymi, którzy się Go boją.

   Raduj się, duszo, w Bogu, Zbawcy moim.

Głodnych nasycił dobrami, *

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *

pomny na swe miłosierdzie.

   Raduj się, duszo, w Bogu, Zbawcy moim.

[Łk 1, 46b-48. 49-50. 53-54 (R.: por. Iz 61, 10b)]