Niedziela dniem wolnym już od 1700 lat. Dziś rocznica edyktu Konstantyna Wielkiego

Mija dziś 1700 lat odkąd cesarz Konstantym Wielki wydał edykt ustanawiający niedzielę dniem wolnym od pracy. Stało się to 3 marca 321 roku. Czym się kierował i jakie były konsekwencje jego decyzji?

Jak głosił edykt, zachowany do dzisiaj, skierowany do rzymskiego prefekta Helpidiusza:

„W czcigodną niedzielę (venerabilis dies solis) odpoczywać będą wszyscy sędziowie, ludność miasta i przedsiębiorstwa wszystkich branż. Ludność wiejska niech jednak uprawia rolnictwo swobodnie i bez przeszkód, gdyż często zdarza się, że nie ma lepszego dnia na sianie zboża lub sadzenie winorośli; bo korzyść, którą dała Opatrzność niebieska, nie powinna być oddawana przez wybór czasu”.

Nie wiadomo, czy cesarz kierował się względami chrześcijańskimi. W tamtych czasach przyjął się już siedmiodniowy tydzień praktykowany w judaizmie, chociaż z inną numeracją dni. Według żydowskiej rachuby niedziela była pierwszym dniem tygodnia, a według rzymskiej drugim. O decyzji cesarza zadecydował prawdopodobnie nie tyle Dzień Pański, ile dzień poświęcony Niezwyciężonemu Słońcu. Było to bóstwo znane w całym Imperium i związane z kultem cesarskim, uosabiające wszystkich innych bogów.

W lipcu 321 roku cesarz dodał do edyktu rozporządzenie zezwalające na wyzwalanie w tym dniu niewolników.

Chrześcijanie tego dnia świętują pamiątkę zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Edykt pomógł im w poświęceniu tego czasu modlitwie i ułatwił uczestnictwo w Wieczerzy Pańskiej.

Edykt ustanawiający dzień wolny znalazł swoje odbicie także w etymologii dni tygodnia. W językach słowiańskich „niedziela” to dzień, gdy się „nie działa”, a więc nie pracuje.

Źródło: ts, kg (KAI)

« 1 »

reklama

reklama

reklama

reklama