Konferencję naukową zorganizował Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie wraz ze Światowym Ruchem Katolików na Rzecz Środowiska, przy współpracy z watykańską Dykasterią ds. Integralnego Rozwoju Człowieka. Trzy lata po ogłoszeniu encykliki papieża Franciszka Laudato si, krótko przed Szczytem Klimatycznym ONZ w Katowicach spotkaniem tym rozpoczęto w Polsce wprowadzenie w życie wytycznych i działań Laudato si, aby skonfrontować idee encykliki z wezwaniem Jana Pawła II do „nawrócenia ekologicznego”. W ciągu dwóch dni trwania konferencji próbowano m.in. odpowiedzieć na pytanie czy idea uczestnictwa człowieka w stworzeniu będącego ciągłym tworzeniem creatio continua – może pomóc odtworzyć prawdziwie chrześcijańską integralną ekologię?

      Konferencję otworzył ks. kard. Stanisław Dziwisz. Na wstępie zaznaczył: „ To spotkanie jest ważne. Praktycznym tematem do rozważania nie tylko z racji samego kryzysu ekologicznego w tym zmian klimatycznych jest przede wszystkim zainteresowanie się samym człowiekiem, jego tajemnicą, słabością, niezwykłością z perspektywy teorii stworzenia, nauczania Kościoła Katolickiego na temat ekologii człowieka i encykliki papieża Franciszka Laudato Si.

 Idea Creatio Continua nie jest nowa. W stolicy apostolskiej zabierano głos na temat środowiska naturalnego człowieka już od początku lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku w odpowiedzi na alarmujące wtedy głosy o kryzysie ekologicznym. Kryzysie w przyrodzie, który jak się dziś okazuje jest głębokim kryzysem człowieka. To problem narastający od wielu lat, trapiący obecny świat i w skutkach dotyczy przyszłych pokoleń. To wyzwanie dla wierzących w Chrystusa, wiernych innych religii i niewierzących. To problem nas wszystkich. W wielu wypowiedziach Ojca Świętego Jana Pawła II- w jego encyklikach, przemówieniach- pojawia się troska o środowisko naturalne, ekologie człowieka, ekologie integralną, rozwijana później przez papieża Franciszka w encyklice, Laudato Si. W orędziu na Światowy Dzień Pokoju pierwszego stycznia 1999 roku Jan Paweł II napisał: Teraźniejszość i przyszłość świata zależy od ochrony rzeczywistości stworzonej, ponieważ człowiek i przyroda nieustannie oddziałują na siebie nawzajem. Uznanie zasady, że najważniejszym motywem troski o środowisko jest dobro samego człowieka to najpewniejsza gwarancja ochrony stworzenia. W ten sposób, bowiem zostaje pobudzona odpowiedzialność każdego człowieka za zasoby naturalne i za ich rozumne wykorzystanie. W założeniach programowych konferencji organizatorzy podkreślili, że szukają odpowiedzi na pytania: Co to znaczy, że jestem współuczestnikiem nieustannego Boskiego aktu stworzenia? Co to znaczy, że jestem współpracownikiem samego Boga, współtwórcą świata poprzez moje zaangażowanie? Konfrontując podstawowe tezy teologiczne i etyczne ze współczesnym światem polityki, ekonomii i nauki. Czy teologia stworzenia przedstawiona w encyklice Laudato Si może stać się teologicznym kluczem otwierającym drzwi do nowej ekonomii i nowej nauki w trosce o nasz wspólny dom”.

   Współorganizujący konferencję Światowy Ruch Katolików na Rzecz Środowiska to sieć organizacji, wspólnot, instytucji katolickich, których zadaniem jest służba Kościołowi żeby to, o czym mówi encyklika Laudato Si i nauczanie Kościoła wcielić w życie. Współzałożyciel i dyrektor wykonawczy tego ruchu Tomas Insua na zorganizowanej konferencji prasowej powiedział: „Celem tej konferencji jest po pierwsze w duchu encykliki, Laudato Si interdyscyplinarna integracja różnych nauk, które odpowiadają na kryzys ekologiczny, z którym się mierzymy. Ale to się odbywa w bardzo szczególnym czasie w Polsce, ponieważ za dwa miesiące w Katowicach odbędzie się Szczyt Klimatyczny Organizacji Narodów Zjednoczonych, czyli najważniejsze wydarzenie dotyczące ochrony środowiska na świecie. Dlatego zjawili się tutaj eksperci z bardzo różnych dziedzin, żeby zastanowić się, jakie są korzenie tego kryzysu ekologicznego, z którym się wszyscy mierzymy i jaka może być nasza odpowiedź, jaki może być nasz wkład także w kontekście szczytu w Katowicach. Dialog, który chcemy tutaj podjąć będzie bardzo silnie uformowany przez to, czego naucza od dawna Kościół Katolicki oraz oczywiście Jan Paweł II, który o tym bardzo dużo mówił a także papież Franciszek, którego encyklika Laudato Si wpisuje się bardzo wyraźnie w całą tradycję nauczania Kościoła na ten temat”.

    Występujący z ramienia Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. Maciej Ostrowski zastanawiał się jak wszystkie te wskazania Kościoła zastosować w praktyce. Jak pokazać ten dialog pomiędzy teologią a całym światem. Jak powiedział: „Kościół też jest powołany do tego, aby tworzyć takie forum. Ma on przedstawić to, że ekologia jest tzw. ekologią ludzką. Ona zwraca uwagę nie tylko na cały świat stworzony, ale przede wszystkim na człowieka, który jest panem stworzenia, i który jest zarazem odpowiedzialny za stworzenie. Jeżeli się nie uwzględni człowieka w ekologii to cała ekologia będzie się w jakiś sposób rozsypywać. Nie będzie miała tego pierwiastka łączącego”.

   Podczas dwudniowej konferencji wykłady i panele dyskusyjne zawarte były w czterech sesjach:

SESJA I: EKOLOGIA I TEOLOGIA, SESJA II: EKOLOGIA I OIKONOMIA (oikos–polis–cosmpolis), SESJA III: EKOLOGIA I OIKONOMIA (ekologia solidarności), SESJA IV: EKOLOGIA I NAUKA O STWORZENIU.